στίχοι: Δ.Τζιμέας

Πες μου,

Σε είδαν σε παλάτια να μεθάς

να τρέχεις στα πολύχρωμα σαλόνια

κι ύστερα ζητιάνα να γυρνάς

δίχως φιλί, δίχως νερό δίχως συμπόνια

 

Κι ύστερα,

σε βρήκα εδώ την όαση της Σίβα,

στους αμμόλοφους να κατρακυλάς,

να λες αφού κανείς σας δε με θέλει

θα μείνω εδώ ώσπου να με βρει κάποιος μπελάς

 

(κι ολο μου λες)

Η αλήθεια πονάει όποιον στα μάτια την κοιτάει

Η αλήθεια πονάει όποιον στα μάτια την κοιτάει

Μπροστά σου ξεσκίζει το αγαπημένο σου παιχνίδι και γελά

σα μικρό παιδί χαζογελά

σα μικρό παιδί χαζογελά

 

Αλήθεια,

τώρα που σε βρήκα δε σε χάνω.

όλο τον κόσμο γύρω-γύρω και ξανά

έψαχνα να βρω την αγκαλιά σου

μέσα εκεί να κοιμηθώ παντοτινά

(πάψε να λες πως )

Η αλήθεια πονάει όποιον στα μάτια την κοιτάει

Η αλήθεια πονάει όποιον στα μάτια την κοιτάει

Μπροστά σου ξεσκίζει το αγαπημένο σου παιχνίδι και γελά

σα μικρό παιδί χαζογελά

σα μικρό παιδί χαζογελά

 

Ολοι

έτσι μου λένε γιατί είν’ ωραία στην αρχή

μα όταν σπάω τον καθρέφτη τους κομμάτια

μέχρι το είδωλό τους να χαθεί

με μισούνε, με μισούνε με κλωτσάνε,

όπως θα κάνεις μία μέρα και εσύ

κι ύστερα λές πως

Η αλήθεια πονάει όποιον στα μάτια την κοιτάει

Η αλήθεια πονάει όποιον στα μάτια την κοιτάει

Μπροστά σου ξεσκίζει τ’ αγαπημένο σου παιχνίδι και γελά

σα μικρό παιδί χαζογελά

σα μικρό παιδί χαζογελά