στίχοι: Δ.Τζιμέας

Ένα τροχόσπιτο σε μια παραλία αγκυροβολημένο

Χρόνια τώρα είναι σπίτι σου, χρόνια απ’όλους και όλα ξεχασμένος

Με την πόρτα του όλη μέρα καβαλάς τα κύματα

Απ΄την τρύπια στέγη του τ’αστέρια σου στέλνουνε μηνύματα

Τι να σημαίνουν όλα αυτά

Σε ρωτάω, μα δεν παίρνω μιλιά

Γύρνα πίσω στης πόλης τα φώτα

Εκεί που ανήκεις, η ζωή σε μια ρόδα

Κι είπες, «αλήθεια, μοιάζω να ανήκω,

σε μια πόλη που χωράει όλο και πιο λίγο,

τα όνειρά μας».

Παίξαμε τραγούδια παλιά που είχα για πάντα-πάντα σχεδόν ξεχάσει

Μου’πες για πράγματα απλά μου ο κόσμος νόμιζα είχε ξεπεράσει

Μέτρα μου λες το χρόνο με τους χτύπους-χτύπους της καρδιάς

Και θα βρεις μονάχα μια εφηβεία που ακόμα ξεπερνάς

Τι να σημαίνουν όλα αυτά

Σε ρωτάω, μα δεν παίρνω μιλιά

Γύρνα πίσω στης πόλης τα φώτα

Εκεί που ανήκεις, η ζωή σε μια ρόδα

Κι είπες, «αλήθεια, μοιάζω να ανήκω,

σε μια πόλη που χωράει όλο και πιο λίγο,

τα όνειρά μας».